Al een aantal jaren ben ik lid van de VKA en sinds een tijdje ook actief als bestuurslid, mijn naam: Joost Geuijen.
Voor mij is de VKA het verlengstuk van mijn boerderij om aan de hand van boerenpraktijk bij elkaar kennis op te doen in het streven naar een verdienmodel met nagenoeg gesloten kringlopen.

Boerenpraktijk: doordat we elke studiebijeenkomst op een ander zijn erf houden.
De kennis: met de Kringloopwijzer in de hand elkaars zwakke en sterke punten bespreken.
Verdienmodel: door de input kant van je bedrijf te verkleinen en verliezen te beperken, zonder dat dit ten koste gaat van de opbrengstenkant.

En zo lijkt het allemaal heel simpel. Iets concreter betekent het voor de leden dat we twee tot drie keer per jaar in studiegroepverband bij elkaar komen en er (vaak ’s avonds) nog een of twee themabijeenkomsten zijn naast de jaarlijkse ledenvergadering.

De VKA wordt regelmatig benaderd door instanties om boerenpraktijk proeven te kunnen uitvoeren, via een zeef wordt vervolgens gekeken of het de leden iets oplevert en of de resultaten ook weer meteen doorgegeven kunnen worden aan alle leden.

De vooruitgang die we als VKA-leden behalen wordt gezien. Dit wordt vertaald in de medewerking van onze partners, die een financiële steen bijdragen en mee-discussiëren in de visie die we als bestuur hebben.

Voor de duidelijkheid: we zijn geen belangenbehartiger, maar hebben wel een mening. Met als voorbeeld het statement dat we naar de leden van de Tweede Kamer hebben gestuurd naar aanleiding van de afschaffing van derogatie.

Al deze punten maken het voor mij interessant om deel te nemen en me als bestuurslid in te zetten voor de VKA. En of dit now te maken hef met Noaberschop, Ow verantwoordelijk veulen veur d’n omgeving, mekare nun toekomst te gunnen met de beesten op gezonde grond… tja alles bi’j mekare denk ik moar zo.